...Και μπορεί εύλογα να αναρωτηθεί κανείς τι να έγιναν άραγε η στάνη και τα παιδιά των πεύκων, τι να έγιναν τα άλογα και τα προικιά των κοριτσιών, τι να έγιναν οι βρύσες και τα έλατα. . . Μπορεί ακόμη να αναρωτηθεί αν όλα αυτά ήταν πράγματι μια ιστορία αλήθειας ή ένα μακρινό όνειρο ενός γοητευτικού παρελθόντος, που το γέννησε η φαντασία και η περισυλλογή, για κάτι που υπήρχε και δεν υπάρχει, για κάτι που αγαπήθηκε και δεν λησμονήθηκε, για κάτι που πλημμύρισε το νου και την καρδιά και έκανε τα παιδιά των πεύκων να παραμείνουν για πάντα παιδιά...

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]