[...] Αν κανείς αναρωτηθεί: `Και λοιπόν; Τι μας νοιάζουν εμάς όλοι αυτοί οι παραλληλισμοί;`, η απάντηση είναι πως μας νοιάζουν, γιατί, με τις αναλογίες τους με την ιστορία του Ηρακλή, `Τα Ορφανά` μας κάνουν σαφείς τους λόγους για τους οποίους κάποιοι χαρακτήρες, κάποιες καταστάσεις, κάποιες σχέσεις και κάποια γεγονότα και, τελικά, κάποια έργα ασκούν αυτή τη μοναδική γοητεία, που εκμηδενίζει τα όρια του χρόνου και τις όποιες διαφορές στην κουλτούρα. Αυτή η μυθική γοητεία έχει σίγουρα συντελέσει στην επιτυχία αυτού του έργου που συνεχίζει πάνω από είκοσι χρόνια να μας αφορά όλους, πράγμα που το κάνει κλασικό. Μιλάει για μια ιστορία, τόσο παλιά όσο οι μύθοι της αρχαίας Ελλάδας, όμως, μέσα σε ένα χώρο και σε μια γλώσσα που είναι σημερινά. Καθόλου δε μας ενδιαφέρει, αν ο Κέσλερ γνώριζε τις αναλογίες της δικής του ιστορίας με το μύθο του Ηρακλή, ούτε κι έχει σημασία αν τις γνώριζε ή όχι. Πάντως, θα μας ήταν δύσκολο να πιστέψουμε ότι τις αγνοούσε.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]