Ο άνθρωπος διένυσε κατά την εξέλιξή του μεγάλη πορεία, ώστε να ορίσει τον εαυτό του και να αντιληφθεί τη θέση του μέσα στον κόσμο που τον περιβάλλει. Οι Βαβυλώνιοι, οι Αιγύπτιοι, οι Εβραίοι αποκαλύπτουν με συμβολικό τρόπο την ιερή και τη φυσική διάσταση του κόσμου. Οι Έλληνες, με τον Θαλή και στη συνέχεια με τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, τελειοποιούν το κοσμικό σύστημα. Κατά τον Μεσαίωνα η γη, ακίνητη στο κέντρο του σύμπαντος, περιβάλλεται από το ουράνιο στερέωμα. Μέσα σε μισό αιώνα ο Κοπέρνικος και ο Γιοχάνες Κέπλερ ανέτρεψαν δοξασίες χιλιετιών. Στη συνέχεια, ο Γαλιλαίος μελετά την κίνηση των γήινων σωμάτων και θεμελιώνει την πειραματική μέθοδο. Ο Ισαάκ Νεύτωνας εισάγει τον νόμο της παγκόσμιας βαρυτικής έλξης.
Σε αυτή την πορεία, η επιστημονική αλήθεια διαχωρίζεται από την πίστη. Η επιστήμη αρχίζει να περπατά με τα δικά της πόδια αφήνοντας το χέρι της μεγάλης της αδελφής, της θρησκείας. Όχι πάντοτε χωρίς συνέπειες για τους ανθρώπους οι οποίοι καθόρισαν τις νέες ανακαλύψεις, ούτε για το πολιτισμικό περιβάλλον που τις κατέστησαν δυνατές. Η Ιστορία των ανθρώπων είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τις συνθήκες της κάθε εποχής. Ο Jean Marie Vigoureux, στις σελίδες του βιβλίου του `Τα μήλα του Νεύτωνα`, περιγράφει γλαφυρά αυτή την εντυπωσιακή περιπέτεια, αυτό το ατέρμονο ταξίδι της ανθρώπινης γνώσης: παρακολουθούμε μαζί του, βήμα βήμα, όλες τις σημαντικές ανακαλύψεις στον τομέα της φυσικής μέχρι την καθοριστική παρέμβαση του Ισαάκ Νεύτωνα. Το ταξίδι είναι συναρπαστικό και γοητευτικό. Όπως και η φυσική.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]