Ετούτη είναι η ιστορία μιας νύχτας, ενός ανέμου και δυο γαλάζιων ματιών. . . Στο γηροκομείο Γαλήνη, την ώρα που μυριάδες πεφταστέρια φέγγουν στο σκοτάδι, η Αγγέλικα σμίγει τα χέρια σε ευχή και βυθίζεται στο έρεβος μιας δαιμόνιας πλάνης. (. . .) Ετούτη είναι η ιστορία της Αγγέλικας που ήθελε να ερωτευθεί και δεν φοβήθηκε το τίμημα. Είναι ακόμη η ιστορία εκείνης της γριάς με τα φιδόμαλλα που έβλεπε μακριά· της μικρής Μάγδας που άκουγε τα αστέρια να μιλούν και του Χάρη του χοντρού με το λευκό καναρίνι στον ώμο· μιας πόλης με ανθρώπους χαμαιλέοντες και ενός λουλουδιού που έμαθε να ανασταίνεται· ενός μωρού που έφυγε μόνο του μες στη νύχτα και κάποιου ανέμου που λαχταρούσε να απαγκιάσει. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]