Μια νύχτα Χριστουγέννων, η νεαρή Λουσί, πικραμένη από τον πρόσφατο θάνατο της μητέρας της, μαθαίνει ότι η αγάπη έρχεται εκεί που δεν την περιμένεις και βρίσκει στο πρόσωπο της κυρίας Νογκέλ τη στοργή που τόσο αποζητούσε. Και ο μικρός βοσκός από το Σεντόνζ, το «Ορφανό της Κουκλίτσας», όπως τον φωνάζουν, που αγναντεύει ολημερίς τη θάλασσα και ονειρεύεται μακρινά ταξίδια, σώζεται σαν από θαύμα από βέβαιο θάνατο και βρίσκει καταφύγιο στο λιμάνι μιας ζεστής αγκαλιάς. Δυο ιστορίες που δεν γίνονται ποτέ κουραστικές ούτε διδακτικές, γιατί κουβαλούν μια αδιαμφισβήτητη αλήθεια: το υπερφυσικό «κακό» των παραμυθιών, οι μάγισσες και οι μοχθηρές νεράιδες, δεν είναι τίποτα μπροστά στην κακία, την έλλειψη θέλησης, τη λιγοψυχιά που συναντάει κανείς στην πραγματική ζωή. Και αντίθετα, οι ήρωες των παραμυθιών χλωμιάζουν σαν σχολιαρόπαιδα όταν έρχονται αντιμέτωποι με το μεγαλείο και τη δύναμη της καλοσύνης, που φωλιάζει στην ψυχή ακόμα και του πιο ασήμαντου ανθρωπάκου!. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]