Καθηλωμένος σε ζωή σπιρτόκουτου, με το ρόλο του κουβαλητή άντρα να μην τον ευχαριστεί, ο ήρωας πλήττεται από πανικούς, αναζητά την αθέατη πλευρά των πραγμάτων και απορεί πώς υπάρχουν άνθρωποι που στη ζωή τους έκαναν μόνο αυτό που ήθελαν και ποτέ αυτό που τους επέβαλλαν. Ο ίδιος δεν ανήκει σ’ αυτούς, αλλά ο Όμηρος, το φόνο του οποίου διερευνά, αρνήθηκε τις συμβάσεις κι έζησε όπως ήθελε. Συλλέγοντας στοιχεία γι’ αυτόν γνωρίζει μια αυλή προσώπων και σχηματοποιεί το δικό του έργο, με το οποίο αντιστέκεται σε όσα του επιβάλλονται. Εμπρός στη χαμένη του δημιουργικότητα, που πλέον ξαναβρίσκει, θα αντιμετωπίσει ένα δίλημμα. Ή θα πρέπει να καταστρέψει το νέο του δημιούργημα ή να χάσει την Ραλλού, το νέο του έρωτα. Τι θα επιλέξει ο ήρωάς μας; Αλλά και ποια επιλογή του θα επιβαρύνει λιγότερο τους πανικούς του;

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]