"Όταν βγαίναμε στο διάλειμμα, και μ` ένα πήδημα βρισκόταν στην ταράτσα, και βλέπαμε στον δυνατόν αέρα ν` ανεμίζει το κόκκινο φουστάνι της μαζί με τ` απλωμένα ρούχα που μάζευαν απ` το σκοινί, ο κατάλογος γέμιζε την άλλη μέρα μηδενικά."

[Από το διήγημα "Η μετάθεση της Μαντζουράνας", "Η θυσία", 1937]

Ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου, υποδειγματικός δημοτικιστής, συγγραφέας με δεξιοτεχνική αφηγηματική λιτότητα και με υψηλού επιπέδου χιούμορ, εξέδωσε τρεις συλλογές διηγημάτων ("Διηγήματα" 1927 "Ο βυζαντινός όρθρος", 1936 και "Η θυσία", 1937) οι οποίες συγκεντρώνονται στον τόμο αυτό.

Όπως σημειώνει ο Αλέξης Ζήρας στο εισαγωγικό σημείωμα της έκδοσης που κρατάτε στα χέρια σας: "Τα πεζά του Παπαντωνίου εστιάζονται σ` έναν κόσμο διψασμένο για δικαιοσύνη, που όμως οι αλλεπάλληλες ηθικές του ήττες τον κάνουν να εγκαταλείπει το "πεδίο μάχης" και να αποσύρεται συνειδητά. Δουλεμένα με μεγάλη προσοχή, ιδίως στις ελάχιστες λεπτομέρειες τους, αρχιτεκτονικά άψογα, τα πεζά του μοιάζουν πολύ συχνά με πίνακες που τρέπουν το βλέμμα σε μια αφαίρεση, σε μια κατάσταση ρέμβης και ονείρου, ακόμα και αν τα θέματα του είναι καθαυτό δραματικά ή τραγικά".