Πολλά όχι ιδιαιτέρως κολακευτικά στην πλειοψηφία τους, έχουν ειπωθεί και γραφτεί τα τελευταία χρόνια για την ελληνική τηλεόραση ως μέσο πληροφόρησης και ενημέρωσης. Η αλήθεια είναι πως μέσα από την προσπάθεια και το έργο ανθρώπων που ξέρουν πώς να διαχειρίζονται εποικοδομητικά τη δύναμη του μέσου και να παρακάμψουν τις αγκυλώσεις και τους περιορισμούς του, το τηλεοπτικό σκηνικό στην Ελλάδα φαίνεται αργά αλλά σταθερά να αλλάζει. Ο Σωτήρης Δανέζης είναι αναμφισβήτητα ένας από αυτούς τους ανθρώπους -ένας ακτιβιστής της εικόνας που πιστεύει πως η άγνοια είναι εξίσου θανατηφόρα με τις σφαίρες και πως, υπό αυτήν την έννοια, το ντοκιμαντέρ μπορεί και οφείλει να είναι πράξη πολιτική. Μέσα από τα ντοκιμαντέρ της "Εμπόλεμης ζώνης", της εκπομπής που επιμελείται και παρουσιάζει, ο Σωτήρης Δανέζης επιχειρεί να προσδιορίσει εκ νέου την έννοια της σύγκρουσης στη σύγχρονη εποχή, αναδεικνύοντας τις παραμέτρους -οικονομικές, πολιτικές, πολιτισμικές θρησκευτικές ή και άλλες, όχι πάντα εύκολα διακριτές- που οδηγούν τη σημερινή, παγκοσμιοποιημένη κοινωνία μας σε εντάσεις και τριβές. Μια κοινωνία έντονων αντιθέσεων και ανισοτήτων, όπου οι ξεριζωμένοι πληθυσμοί, ο κοινωνικός φασισμός, οι πολεμικές συρράξεις και η απόλυτη φτώχεια δοκιμάζουν σε καθημερινή βάση την ανθρώπινη ύπαρξη. Σκοπός της "Εμπόλεμης ζώνης" είναι να καταγράψει, να στηρίξει, να φωνάξει αλήθειες που πρέπει να ακουστούν· να δώσει λόγο σε αυτούς που δεν έχουν και εικόνα σε εκείνα που δεν προβάλλονται. Στόχος του δημιουργού της είναι να σηκώσει τον παθητικό τηλεθεατή από την άνεση της πολυθρόνας του· να ενεργοποιήσει συνειδήσεις. Πόσο εύκολα μπορεί να επιτευχθεί αυτό σε ένα μέσο που προτάσσει κυρίως τον ψυχαγωγικό του χαρακτήρα; Άνθρωποι σαν τον Σωτήρη Δανέζη μας υπενθυμίζουν πως η "αγωγή της ψυχής" είναι στόχος δύσκολος, αλλά όχι και ανέφικτος.
(από τον πρόλογο του Δημήτρη Εϊπίδη)
Η έκδοση αυτή πραγματοποιήθηκε με την ευκαιρία του αφιερώματος στην "Εμπόλεμη ζώνη" που διοργανώθηκε στο πλαίσιο του 10ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης - Εικόνες του 21ου Αιώνα (Θεσσαλονίκη 7-16 Μαρτίου 2008).
Περιλαμβάνονται τα κείμενα: "Καταγράφοντας ένα σύνθετο κόσμο" των Ορέστη Ανδεαδάκη & Νίκου Χαραλαμπίδη, "Ένας αμετανόητος θαυμαστής του Χίτλερ" του Κώστα Κατή, "Γυναικείες φωνές διαμαρτυρίας για τη φρίκη του πολέμου" της Μαριάννας Β. Βαρδινογιάννη, "Απόλυτη σιωπή για τα όσα τρομακτικά συμβαίνουν στη Βιρμανία" της Jane Birkin και κείμενα που αναφέρονται στις εκπομπές της "Εμπόλεμης ζώνης": "Βόρεια Κορέα: Η παράσταση/North Korea: The Show", "Μεξικό: Η κοιλάδα του θανάτου/Mexico: The Valley of Death", "Δυτική Σαχάρα: Οι αντάρτες της ερήμου/Western Sahara: Rebels of the Desert", "Η ζούγκλα της κοκαΐνης: The Cocaine Jungle", "Νεπάλ: Το κόκκινο οχυρό/Nepal: The Red Fortress", "Η επιστροφή των Ταλιμπάν: The Return of the Taliban", "Έγκλημα στον Αμαζόνιο/Crime in the Amazon", "Ο σωματοφύλακας του Χίτλερ/Hitler`s Bodyguard", "Βοσνία-Ερζεγοβίνη:Vilina Vlas - Τα μαλλιά της νεράιδας/Bosnia-Herzegovina: Vilina Vlas - The Fairy`s Hair", "Βιρμανία: Δύο ονόματα για μια δικτατορία/Burma: Two Names for One Dictatorship", καθώς και ένα κείμενο για την έκθεση φωτογραφίας: "Ένα δευτερόλεπτο σιωπής/One Second of Silence" που πραγματοποιήθηκε στο Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης στο πλαίσιο του φεστιβάλ.