Ένας ωραίος τρόπος να μαθαίνεις τη σύγχρονη ιστορία μιλώντας με όσους έζησαν γεγονότα και σημάδεψαν μια εποχή. Όταν συναντάς τέτοιους ανθρώπους, βιάζεσαι να στρέψεις την κουβέντα στο παρελθόν, ελπίζοντας πως έτσι θα συλλάβεις τη λάμψη του. Ίσως στη διάρκεια του εγχειρήματος σε πιάσει η μανία να προκαλείς στους άλλους την εξομολογητική τους διάθεση για να τους ακούς να σου λένε γι` αυτά που συνέβησαν κάποτε άλλοτε, κάπου εδώ γύρω. Ενδεχομένως να θεωρήσεις ότι οι ανθρώπινες ζωές είναι «τοπία» και εσύ απλώς επισκέπτεσαι τα «αξιοθέατα». Και σίγουρα θα μπεις στον πειρασμό ν` ανακαλύψεις πόσες αντιστάσεις είναι ικανοί να προβάλλουν οι συνομιλητές σου ώστε να μην εκτεθούν στο ελάχιστο και να συνεχίσουν την ασφαλή πλεύση τους μέσα στα χιλιοειπωμένα, όταν ο κυματισμός μιας αδιάκριτης ερώτησης βάζει τις αναμνήσεις να έρχονται καταπάνω τους ακυβέρνητες. (...)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]