Η γλώσσα δεν είναι άθροισμα φωνημάτων, αλλ’ άθροισμα διανοημάτων. Φωνήματα διαθέτουν και τα ζώα - δε διαθέτουν όμως διανοήματα. Άρα, το συντακτικό είναι μάθημα πρωτίστως διανοητικό. Διότι κάθε λέξη δεν είναι φορέας ενός απλού μηνύματος, αλλά, κάποιου διανοήματος. Στην τέχνη του «συν-τάσσειν» τις λέξεις κάθε λαός έχει αποτυπώσει τη σκέψη, τη διανοητικότητα του. Και, επειδή ο αρχαίος ελληνικός στοχασμός από κάθε άποψη υπήρξε ανυπέρβλητος, συνάγεται ότι το Συντακτικό του αρχαίου ελληνικού λόγου δεν είναι άγονη πνευματική προσπάθεια - είναι άσκηση, γύμναση του μυαλού, το οποίο, πέρα από ευελιξία και ευστροφία, αποκτά κι ευαισθησία, φαντασία και δημιουργικότητα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]