Η ώρα ήταν γύρω στις τρεις το πρωί. Ο φοιτητής Αλέξανδρος Μέγας βαρέθηκε το ατελείωτο σερφάρισμα στους ωκεανούς του διαδικτύου. Είχε κουραστεί ψάχνοντας ώρες να βρει τι δίδαξε ο Αριστοτέλης στο διάσημο μαθητή του, το Μέγα Αλέξανδρο. Ήταν έτοιμος να κλείσει το κομπιούτερ, όταν εμφανίστηκε στην οθόνη η προτομή του Αριστοτέλη, χωρίς να αντιληφθεί αν αυτό προήλθε από δικό του χειρισμό. Ξαφνικά η μαρμάρινη προτομή στην οθόνη άρχισε να παίρνει μορφή ζωντανού ανθρώπου. Όσο ο Αριστοτέλης εγκατέλειπε τη μαρμάρινη μορφή του τόσο μαρμάρωνε ο Αλέξανδρος. Έτριψε τα μάτια του, κουνήθηκε, τσιμπήθηκε. Τίποτα. Η εικόνα του φιλοσόφου ήταν ολοζώντανη μπροστά του. Ο Αριστοτέλης τον ρώτησε με μειλίχιο ύφος: «Τι ζητάς από μένα, Αλέξανδρε;» Από εδώ και πέρα αρχίζει ένας εκτενής διάλογος γύρω από την προσωπικότητα και τα επιτεύγματα του Μ. Αλεξάνδρου, γύρω από τη ζωή και το έργο του Αριστοτέλη και - σε μικρότερη έκταση - άλλων αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων. Επίσης γίνεται συζήτηση για τη δημοκρατία, τη δουλεία, τα συμπόσια και την ομοφυλοφιλία στην αρχαία Ελλάδα. Όλες αυτές οι γνώσεις παρέχονται και σχολιάζονται κατά έναν απόλυτα κατανοητό, ευχάριστο και εύληπτο τρόπο, ώστε ο μέσος αναγνώστης, ο μη μυημένος, χωρίς να κουραστεί, αποκτά - εκτός των άλλων - μια σφαιρική εικόνα της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας και ένα κίνητρο για να διαβάσει κάτι πιο εμπεριστατωμένο στον τομέα αυτόν.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]