Πρώτοι οι Έλληνες ανύψωσαν τη Γεωγραφία στο επίπεδο της επιστήμης. Ο Αναξίμανδρος θεωρείται ως ο δημιουργός της φυσικής και μαθηματικής μελέτης της Γης και ο Εκαταίος από τη Μίλητο κάνει την πρώτη περιγραφή των χωρών, των λαών και της ιστορίας τους. Οι Πυθαγόρειοι αντιμετωπίζουν την πιθανότητα της σφαιρικότητας της Γης. Τον 5ο αι. π.Χ. ο Ηρόδοτος περιγράφει το σύνολο του γνωστού τότε κόσμου, ενώ ο Δικαίαρχος επιχειρεί, πρώτος, τις πραγματικές γεωδαισικές μελέτες, και ο Ερατοσθένης πραγματοποιεί τη μέτρηση του μεσημβρινού ανάμεσα στην Αλεξάνδρεια και το Ασουάν. Από τότε οι περιγραφές και οι χάρτες θα πολλαπλασιασθούν. Το έργο του Πτολεμαίου θα ασκήσει επίδραση στους Άραβες γεωγράφους, οι οποίοι θα πραγματοποιήσουν ακριβείς γεωδαισικές μετρήσεις και περιγραφές των ελάχιστα έως τότε γνωστών περιοχών της γης, όπως επίσης και στους γεωγράφους της Αναγέννησης. (...)

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]