Το καλοκαίρι του 1967, σε μια κρίσιμη περίοδο για τον τόπο, ό Στυλιανός Αλεξίου θα γνωριστεί με τον Ζήσιμο Λορεντζάτο στο Ηράκλειο Κρήτης. Η συνάντηση αυτή και η μετέπειτα πολύχρονη πνευματική σχέση τους, είχαν κατά κάποιο τρόπο `προετοιμαστεί` από τον κοινό φίλο τους Γιώργο Σεφέρη, πού λίγους μήνες νωρίτερα, στις 6 Απριλίου 1967, πραγματοποιούσε στο Ηράκλειο την τελευταία ομιλία του επί ελληνικού εδάφους. Έγραφε, τον Ιανουάριο του 1968, ο Αλεξίου στον δημιουργό των `Δοκιμών`: `Λυπηθήκαμε πολύ το καλοκαίρι πού τελικά δεν περάσατε από το Ηράκλειο, με την αδιαθεσία της κυρίας Σεφέρη, και χάσαμε έτσι τη χαρά να σας ξαναδούμε και να μιλήσουμε πάλι μαζί. Ήταν όμως καλό πού γνωρίσαμε τον κ. Λορεντζάτο· αλήθεια έχετε δίκιο να τον αγαπάτε`. Δεκαοκτώ χρόνια αργότερα, τον Δεκέμβριο του 1985, ο Λορεντζάτος αποτιμούσε αυτή τη γνωριμία γράφοντας στον Αλεξίου: `Από τα χρόνια του Μουσείου στο Ηράκλειο, όταν σε γνώρισα [. . .] αδιάκοπα ξέρω πώς υπάρχει εκεί ένας σοβαρός άνθρωπος, πού καταπιάνεται με τα δύσκολα και κάθε δημοσίευμά σου από τότε δυναμώνει την αρχική πρώτη εντύπωση, πού μου άφησες. Είναι για μένα αυτό παρηγοριά και βοήθεια`.

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]