Σε μια επίσκεψη στον ιερό χώρο των Δελφών, ο Νίκος μένει έκθαμβος μπροστά στα εκφραστικά μάτια και τη γαλήνια έκφραση του προσώπου του Ηνίοχου. . . Ονειρεύεται ότι περπατάει δίπλα στον Ηνίοχο, βλέπει διάφορα, μαθαίνει πολλά. . . και τον συναρπάζει η ιστορία των προγόνων του. . . Ταυτόχρονα όμως συγκρίνει την αρχαία εποχή με τη σημερινή και μοιάζει να είναι κυριολεκτικά μπερδεμένος. . .
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]