Το βιβλίο αυτό μιλάει για το γνήσιο και το (τα) αντίγραφο (α), το οικείο και το ξένο, για τη φιλοξενία, την κληρονομιά και το δώρο. Μπορεί να διαβαστεί ως μια απόρριψη του βάρους που συνεπάγεται ένα ανεπιθύμητο και αζήτητο δώρο, το δώρο του «έντεχνου λαϊκού τραγουδιού» και της «υψηλής συνιστώσας» της εθνικής απόλαυσης. Η, ως μια επιτελεστική δήλωση αποποίησης κληρονομίας αλλά και ανάδειξης / αποδοχής άλλων, εναλλακτικών ή και ανταγωνιστικών κληρονομιών. [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]