ΜΕΡΟΠΗ: ...Το βαγόνι παραμένει άδειο.
ΜΙΧΑΛΗΣ: Η οικονομική κρίση, βλέπετε.
ΜΕΡΟΠΗ: Ίσως είναι νωρίς.
ΜΙΧΑΛΗΣ: Και νωρίτερα δεν έχει κόσμο πια.
ΜΕΡΟΠΗ: Πόσο νωρίτερα;
ΜΙΧΑΛΗΣ: Στις επτάμιση.
ΜΕΡΟΠΗ: Τόσο πρωί;
ΜΙΧΑΛΗΣ: Είναι η ώρα που πάω στη δουλειά μου.
ΜΕΡΟΠΗ: Για μένα είναι πολύ νωρίς. Τα μαγαζιά δεν έχουν ανοίξει ακόμη.
ΜΙΧΑΛΗΣ: Ποτέ δεν έχω αργήσει τόσο πολύ! Εννέα πήγε η ώρα.
ΜΕΡΟΠΗ: Μήπως έχει κανένα ματς;
ΜΙΧΑΛΗΣ: Τι είπατε;
ΜΕΡΟΠΗ: Θα έχει κανένα ματς. Γι` αυτό είναι άδειο το τρένο.
ΜΙΧΑΛΗΣ: Δε νομίζω. Τα ματς αρχίζουν αργότερα.
ΜΕΡΟΠΗ: Λέτε να έπεσε καμιά επιδημία;
ΜΙΧΑΛΗΣ: Αποκλείεται. Θα το `γραφε η εφημερίδα.
ΜΕΡΟΠΗ: Τότε θα φταίει καμιά απεργία. Αυτές δεν τις γράφει η εφημερίδα.
ΜΙΧΑΛΗΣ: Μην ανησυχείτε. Δεν απεργεί κανένας πια. Όλες οι απεργίες είναι παράνομες.
ΜΕΡΟΠΗ: Μα τι λέτε; Κάθε μέρα το κέντρο είναι κλειστό.
ΜΙΧΑΛΗΣ: Άλλο πορείες κι άλλο απεργίες. Κανείς δεν τολμάει ν` απεργήσει. Απεργία ίσον απόλυση.
ΜΕΡΟΠΗ: Καλά να τους κάνουνε! Να τους απαγορεύσουν και τις πορείες. Βγαίνεις για ψώνια και... τσουπ, κλείνει ο δρόμος. Ούτε που τους νοιάζει αν είσαι υποχρεωμένη να συνεχίσεις με τα πόδια. Δυο βδομάδες έχω να κατέβω στο κέντρο.
ΜΙΧΑΛΗΣ: Έχετε δίκιο.
ΜΕΡΟΠΗ: Κατάντησα να κυκλοφορώ με το μετρό. Πώς θα κουβαλήσω πάλι τα ψώνια χωρίς αυτοκίνητο;

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]