Το βιβλίο διηγείται την ιστορία μίας οικογένειας και ενός ραβινικού δικαστηρίου (Μπεν Ντιν)· τα δύο αυτά ήταν τόσο συνδεδεμένα μεταξύ τους, που ήταν δύσκολο να πεις που τελείωνε το ένα και που άρχιζε το άλλο (. . .) Το Μπεν Ντιν ήταν ταυτόχρονα δικαστήριο, συναγωγή, αναγνωστήριο, και, αν θέλετε, το γραφείο του ψυχαναλυτή όπου έρχονταν οι άνθρωποι με το πνεύμα τους μέσα στην ταραχή και την αγωνία και ημέρευαν. Ο Ισαάκ Μπάσεβις Σίνγκερ αναθυμάται τη ζεστασιά και τη σιγουριά του πατρικού σπιτιού του, τη γοητεία των υποθέσεων του δικαστηρίου, την κλειστή και πιστή στην παράδοση εβραίικη κοινότητα της Πολωνίας, καθώς και τον απόηχο των μακρινών συγκρούσεων και των νέων ιδεών στις παραμονές του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]