1940. Χρονιά ιστορική για την πατρίδα μας. Αρχές καλοκαιριού, η μικρή Κατερίνα φτάνει μαζί με τον αδελφό της στο νησί. Ανυπομονεί να ξαναδεί τον πέτρινο πύργο του παππού και της γιαγιάς. Λαχταράει να πέσει στην αγκαλιά τους. Μα πάνω απ` όλα ονειρεύεται τις απίθανες διακοπές παρέα με τους καλοκαιρινούς της φίλους. Όμως από την πρώτη κιόλας μέρα νιώθει πως το νησί που την υποδέχεται δεν είναι πια το ίδιο. Κάτι αλλόκοτο συμβαίνει. Τι είναι αυτός ο παράξενος φόβος που σκιάζει τα μάτια των μεγάλων; Γιατί η εξοχή είναι έρημη και άφαντα τα παιδιά; Ποια είναι αυτή η αόρατη απειλή που ταράζει την ηρεμία του Μονόπετρου και τη σιγουριά του πέτρινου πύργου; Προσπαθεί να βγάλει κάποια άκρη, αλλά δεν τα καταφέρνει. Ώσπου έρχεται ο πόλεμος, φτάνει και μέχρι το νησί. Και τότε, σιγά σιγά, αρχίζει να καταλαβαίνει. Ένα βιβλίο αντιπολεμικό, ανθρώπινο και τρυφερό.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]