Αυτή η λιτή και ακτήμων ζωή, που την έχει υπονομεύσει η αρρώστια, αυτό το αδύνατο, καχεκτικό κορμί, αυτό το καστανό, ωοειδές πρόσωπο με τα μαύρα λαμπερά μάτια, πώς εξηγείται η εντύπωση που δίνουν ότι τα έχει διαπεράσει η ίδια η Ζωή, ότι έχουν μια δύναμη ταυτόσημη με τη Ζωή; Σε όλο τον τρόπο της ζωής του καθώς και της σκέψης του, ο Σπινόζα ορθώνει μια εικόνα της θετικής, της καταφατικής ζωής, έναντι των ομοιωμάτων στα οποία αρκούνται οι άνθρωποι. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]