Ο Μαρκήσιος του Μπραντομίν, «άσχημος, καθολικός, διεστραμμένος», αλλά και ιδιαιτέρως συναισθηματικός, αφηγείται τις αναμνήσεις της πλουσιότατης ζωής του: ιστορίες υψηλής αισθητικής, πλεγμένες και κεντημένες με έρωτα, με θάνατο, με φιληδονία, με μυστικισμό - ακόμα και με εξάρσεις πατριωτισμού.
Οι `Σονάτες`, σύμφωνα με τον τίτλο που ο Βάγιε Ινκλάν έδωσε στα «Απομνημονεύματα του μαρκησίου του Μπραντομίν», είναι τέσσερις νουβέλες, μια για κάθε εποχή του έτους και της ζωής του ήρωα (Άνοιξη, Θέρος, Φθινόπωρο, Χειμώνας), αλλά μπορούν να θεωρηθούν και ως ένα αρθρωτό μυθιστόρημα.
Ο Βάγιε Ινκλάν, με γλαφυρή γλώσσα και έντονο το στοιχείο του συμβολισμού, μέσα από τα μάτια και τις αναμνήσεις του μαρκήσιου του Μπραντομίν ο οποίος, γέρος πλέον, μετά τις περιπλανήσεις του σε Ιταλία, Μεξικό και Γαλικία, επιχειρεί να ανασυνθέσει τον κόσμο του 19ου αιώνα, προσφέρει στον αναγνώστη ένα πανόραμα της εποχής της κατάρρευσης της Ευρώπης -τόπος που κυριαρχεί στη σκέψη των Ισπανών διανοούμενων της εποχής- και καταγράφει μια εστετίστικη θέαση της ζωής μέσα από μια συγκεκριμένη ιδεολογία. Σε αντίθεση με τον αστικό ρεαλισμό άλλων έργων της εποχής, εδώ, ο έρωτας, ο θάνατος και το κοσμικό στοιχείο περιβάλλονται από μια ιερότητα.
Ο αποσπασματικός λόγος του Βάγιε Ινκλάν, η διάχυτη ειρωνεία, το χιούμορ, η διακωμώδηση, στηριγμένη στην αισθητική υπερβολή, καθιστούν τις `Σονάτες` μοναδικές στη λογοτεχνία του πρώιμου 20ου αιώνα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]