. . .Έργο του σκηνοθέτη είναι να αναδημιουργεί τη ζωή: την κίνησή της, τις αντιφάσεις της, τη δυναμική και τις συγκρούσεις της. Καθήκον του είναι να αποκαλύπτει κάθε ιώτα της αλήθειας που είδε, ακόμα και αν δεν την αποδέχονται όλοι. Φυσικά, ένας καλλιτέχνης μπορεί να χάσει το δρόμο του· ωστόσο ακόμα και τα λάθη του μπορεί να έχουν ενδιαφέρον, αρκεί να είναι ειλικρινή, γιατί αντιπροσωπεύουν την πραγματικότητα της εσωτερικής του ζωής, των περιπλανήσεων και του αγώνα στον οποίο τον εξώθησε ο εξωτερικός κόσμος. (Άλλωστε κατέχει κανείς ποτέ όλη την αλήθεια;) Κάθε συζήτηση για το τι μπορούμε να δείξουμε στην οθόνη και τι όχι είναι απλώς πεζή και αήθης απόπειρα διαστροφής της αλήθειας. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]