Με τη λειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης (1844) και με την παρουσία του λόγιού της σχολάρχη Κωνσταντίνου Τυπάλδου (1844-1865) διδάσκονται στη Σχολή γλωσσικά μαθήματα όπως: Λατινικά, Εβραϊκά, Αρμενικά, Αραβικά και Σλαβωνικά. Για να βοηθήσουν στην καλύτερη εκμάθηση της Σλαβικής, οι καθηγητές ετοιμάζουν διάφορα εγχειρίδια και μεταφράσεις, οι οποίες χρησιμοποιούνται όχι μόνο μέσα στη Σχολή αλλά βρίσκουν και θερμή υποδοχή στα σχολεία των σλαβικών επαρχιών. (. . .) Το βιβλίο αυτό με τον πλούτο των λέξεων, με την ακρίβεια των φράσεων και των ερμηνευτικών τους επεξηγήσεων το καθιστούν μοναδικό στο είδος του, για τους Ορθοδόξους, εξίσου πολύτιμο τόσο για τους Έλληνες όσο και για τους Σλάβους (Σέρβους, Βουλγάρους και Ρώσους). Κατά τον ακαδημαϊκό Λιουμπομίρ Μίλετιτς «το λεξικό καθ` ολοκληρία καταδεικνύει την πρωτοτυπία του έργου του Νεοφύτου ως λογίου, το οποίο ακόμη και σήμερα (1906) δεν στερείται ιστορικο-φιλολογικής αξίας στη Σλαβική φιλολογία».
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]