Στο ερημονήσι της Καλυψώς ζει ένα μοναχικό αγόρι που παίζει με τις καμπάνες των ξωκλησιών και τις μορφές των θαλασσινών βράχων. Επικοινωνεί με τον έξω κόσμο στέλνοντας σινιάλα στα περαστικά καράβια μ’ έναν καθρέφτη κόντρα στον ήλιο. Κάθε Σεπτέμβρη περιμένει το καραβάκι που θα φέρει το δάσκαλό του. Το σχολείο του είναι το μοναδικό στον κόσμο που έχει ένα δάσκαλο κι ένα μόνο μαθητή. Την τελευταία χρονιά έρχεται στο νησί μια νεαρή δασκάλα. Η αθώα και τρυφερή σχέση της με το μαθητή της προσδιορίζει την εσωτερική διαδρομή πράξεων και αισθημάτων που εξελίσσονται στο τραχύ τοπίο. Η ιστορία του τόπου, η παράδοση, οι μνήμες και οι χαρακτήρες που σμιλεύτηκαν στην ερημιά και στη ζωτική κίνηση της θάλασσας, η κουβαλήτρα φυγή των ταξιδιών και η μοίρα των αποξεχασμένων νησιών διαγράφονται μέσα από τη στοχαστική κοινή πορεία δασκάλας και μαθητή στο χώρο, στο χρόνο, στις ιδέες και στην αλήθεια που αναζητούν.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]