Ο δεύτερος τόμος περιλαμβάνει άλλα τέσσερα λουκιάνεια έργα που έχουν ως κύριο θέμα τη "Σάτιρα φιλοσοφίας και φιλοσοφούντων": "Συμπόσιον ή Λαπίθαι", "Δραπέται", και δύο "Νεκρικούς διαλόγους" (4 και 6) στους οποίους διακωμωδούνται φιλόσοφοι.

Το "Συμπόσιον ή Λαπίθαι" αποτελεί την οξύτερη διακωμώδηση και κριτική του Λουκιανού για τη συμπεριφορά των σύγχρονών του φιλοσόφων. Πρόκειται για διήγηση των γεγονότων που διαδραματίστηκαν σε ένα γαμήλιο συμπόσιο, όπου είχαν προσκληθεί και πολλοί φιλόσοφοι, οι οποίοι συγκρούστηκαν μεταξύ τους και χειροδίκησαν με εξαιρετική αγένεια, απρέπεια και ανοησία, παρουσιάζοντας συμπεριφορά εντελώς αντίθετη από τη διδασκαλία τους.

Στον διάλογο "Δραπέται" η Φιλοσοφία διεκτραγωδεί στον Δία τα παθήματά της από τους ψευτοφιλοσόφους, που νοιάζονται μόνο για προσωπική καλοπέραση, συγκέντρωση χρημάτων, και κοινωνική προβολή και καταξίωση. Ο Δίας αποφασίζει να στείλει στη γη τον Ερμή, τον Ηρακλή και τη Φιλοσοφία, για να εντοπίσουν και να τιμωρήσουν αυστηρά τους ψευτοφιλοσόφους.