`Η νύχτα είναι γλυκιά, όλο χάδια· απ` αυτές που προκαλούν στο δέρμα ακαθόριστα ρίγη... Ανάμεσα στις τριανταφυλλιές, το θρόισμα των υφασμάτων, τα γέλια, τους στεναγμούς και τα χιλιάδες φώτα, η γιορτή αστραποβολά. Πίσω από τα ολάνθιστα φυτά, ο Ζαν Γκοσέν, ένας ξανθός νεαρός με όψη ηλιοκαμένη από το φως του Νότου, παρατηρεί τους χορευτές... Νιώθει χαμένος μέσα στο παρδαλό πλήθος από Παριζιάνους ζωγράφους και γλύπτες... Η μουσική, τ` αρώματα, τα γυμνά μπράτσα στην αρχή τον τρομάζουν, στη συνέχεια όμως τον μεθούν. Άξαφνα, βρίσκεται στο πλάι της. Η Σαπφώ! Όμορφη, μυστηριώδης, αισθησιακή. Τον παρασύρει, κι αυτός την ακολουθεί. Ο έρωτας αναλαμβάνει τα υπόλοιπα... Ο έρωτας, αυτό το τόσο πολύτιμο και τόσο τερπνό δηλητήριο που, όταν σταλάξει με μαεστρία στην ψυχή, διεισδύει μέσα της και τη διαβρώνει ως τα τρίσβαθά της...`

Το Παρίσι με τους μποέμ καλλιτεχνικούς κύκλους του θαμπώνει τον νεαρό φοιτητή Ζαν Γκοσέν ντ` Αρμαντί, από την Προβηγκία. Η εταίρα Φανί Λεγκράν, ή `Σαπφώ` κατ` άλλους, γυναίκα σαγηνευτική και καλόκαρδη, γέννημα θρέμμα του λαϊκού Παρισιού και μετέπειτα μούσα των επιφανέστερων καλλιτεχνών του, έλκει σαν μαγνήτης τον κατά πολύ νεότερό της και άπειρο Ζαν με την αριστοκρατική καταγωγή. Η εποχή της αθωότητας, όμως, δεν διαρκεί πολύ: τη διαδέχονται η απομυθοποίηση, η συνήθεια, οι ηθικοί ενδοιασμοί, ο φόβος, τα αισθήματα ντροπής και αδυναμίας.
Στο ημιαυτοβιογραφικό αυτό μυθιστόρημα, το οποίο χαρακτηρίζεται και ως το ωριμότερο του συγγραφέα, ο Αλφόνς Ντωντέ (1840-1897) αποτυπώνει τη μακροχρόνια και πολυτάραχη σχέση του με το μοντέλο Μαρί Ριέ. Ανατέμνει με τρυφερότητα, κατανόηση, ευσπλαχνία και οίκτο ένα ολέθριο πάθος και αναπλάθει με λεπτομέρεια και αληθοφάνεια δύο διαφορετικούς κόσμους που προσπαθούν μάταια να προσεγγίσουν ο ένας τον άλλο.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]