Σ` έχω... είμαι γεμάτη από σένα... είσαι παντού στη ζωή μου, στην αρμύρα της θάλασσας, στον αέρα π` αναπνέω... στη σκέψη μου, στο χαμόγελο και στο κλάμα μου, σε κουβαλάω στην κοιλιά μου... σ` έχω στα χείλη μου επάνω· σε γεύομαι και όλες οι αναμνήσεις μου για σένα μου μιλάνε...
Τα μάτια σου μέσα στα δικά μου, αθώα· σταματούν το χρόνο, αιχμαλωτίζουν τη στιγμή μέχρι και τη φωνή σου που μου ψιθύριζες: Σ` έχω!
Λέγεται Αγνή, ζει σ` ένα βράχο· καταμεσής του πελάγου... όλοι τη φωνάζουν δελφίνα ή ξωτικό του Φάρου... Στον απόηχο των αγέννητων πρωινών του κόσμου, ο αγνός -ο νεανικός- έρωτας με άλικο αίμα χάραξε στην άγουρη σάρκα της την πίστη για τον Ορέστη, τον νεοφερμένο γιατρό στο νησί και γεύτηκε η θάλασσα ηδονή κι ο αγέρας λόγια αγάπης.
Μέσα από μια ευαίσθητη αφήγηση, ξετυλίγεται το αισθησιακό πεπρωμένο μιας κοπέλας με ασυνήθιστη συμπεριφορά. Μέσα στις σελίδες του βιβλίου ο αναγνώστης θα βρει κομμάτια από τη ζωή του, το σώμα του, τον εαυτό του, την ψυχή του, τη σιωπή του την ίδια.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]