[...] Παρουσιάζει ενδιαφέρον ότι τόσο στην Πελοπόννησο όσο και στη Ρούμελη έδρασαν οι ίδιοι πράκτορες της Ρωσίας. Ο Εμμανουήλ Σάρρος, ο Βασίλι Ταμάρα και ο Γεώργιος Παπάζωλης ταξίδεψαν στη Ρούμελη και στην Πελοπόννησο ήδη από το 1763 και ήλθαν σε επαφή και διαπραγματεύθηκαν με τις τοπικές ηγεσίες των χριστιανών ραγιάδων. Έτσι, το γεγονός ότι οι περισσότεροι κοτζαμπάσηδες της Πελοποννήσου υιοθέτησαν το ρωσικό σχέδιο εξέγερσης και το ενέταξαν στους δικούς τους κοινωνικοπολιτικούς προσανατολισμούς συναρτάται λιγότερο με την επιτελεστικότητα της δράσης των πρακτόρων της Ρωσίας και περισσότερο με τη δεκτικότητα των Πελοποννησίων στα κελεύσματά τους, δηλαδή με τις συνθήκες που επικρατούσαν στην Πελοπόννησο την εποχή που δραστηριοποιήθηκαν εκεί οι απεσταλμένοι της Αικατερίνης Β`. Ασφαλώς, η εξέγερση του 1770 υποκινήθηκε από τους Ρώσους και συνδέεται με τη συνολικότερη ρωσική πολιτική και τις ευρύτερες γεωστρατηγικές αλλαγές κατά τον 18ο αιώνα, στο πλαίσιο των οποίων η Ρωσία αναδείχθηκε σε ευρωπαϊκή δύναμη και κατεξοχήν στρατιωτικό αντίπαλο της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Ταυτόχρονα, όμως, η εξέγερση υπήρξε έργο των κοτσαμπάσηδων. [...]