«Παντελή, φίλε μου», είχε πει ο δεκαπεντάχρονος Σελίμ στο συνομήλικό του καρντάσι, «εγώ ένα πράμα καταλαβαίνω: ότι είναι άτιμη φάρα οι άνθρωποι που δεν κατέχουν πως μεγαλύτερο αγαθό από τη φιλία, την ομόνοια και την ειρήνη δεν υπάρχει. . .» Ο Παντελής και ο Σελίμ, Έλληνας από την Κάλυμνο ο ένας, Τούρκος από τα Μικρασιατικά παράλια ο άλλος, δέθηκαν πρώιμα με μια δυνατή φιλία, η οποία σιγά σιγά εξελίχθηκε σε αδελφική αγάπη. Λίγα χρόνια αργότερα, όμως, η μοίρα θα τους παίξει ένα περίεργο παιχνίδι. Οι δύο φίλοι, παλικάρια πια, θα βρεθούν αντιμέτωποι, χωρίς οι ίδιοι να γνωρίζουν. Τι θα συμβεί τελικά; Θα καταφέρουν η φιλία, η μπέσα και το φιλότιμο να ξεπεράσουν τη μισαλλοδοξία και τις προκαταλήψεις αιώνων;

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]