Οι δικές μας αναγνωριστικές αποστολές άρχισαν ακολουθώντας τα βήματα του αρχαιολόγου Ian Sanders, ο οποίος στο πολύτιμο έργο του «Ρωμαϊκή Κρήτη» μάς οδηγεί στην ανακάλυψη σημαντικών πόλεων, όπως της Γόρτυνας, της Κισσάμου, της Λισσού, τη Απτέρας, της Λάππας, της Λεβήν  και στα λιγοστά ευρήματα πόλεων όπως της Δικτύννης, της Ολούντος, της Λύττου, ενώ παράλληλα μάς αιφνιδιάζει, με την πόλη Λευκή, το σημερινό Κουφονήσι. Τα ευρήματα, σαφώς, είναι λιγότερα συγκριτικά με τα   ένδοξα έργα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ωστόσο, θεωρούνται αρκετά για να επιβεβαιώσουν –πάντα με τη βοήθεια της αρχαιολογικής σκαπάνης- το ρωμαϊκό μεγαλείο: οι αψίδες των υδραγωγείων, τα κομμάτια των πλακόστρωτων, τα τείχη από κόκκινους πλίνθους, τα ψηφιδωτά των δημόσιων και ιδιωτικών κτιρίων και οι κερκίδες των θεάτρων και των αρένων.

 Ωστόσο, προς μεγάλη μας απογοήτευση, μεγάλο μέρος των αρχαιολογικών χώρων, σήμερα, είναι περιφραγμένο και όχι πάντα προσβάσιμο καθιστώντας έτσι, σχεδόν αδύνατη την πρόθεση μας να αποκτήσουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα του χώρου. Όμως, οι δυσκολίες αυτές δεν στάθηκαν ικανές να μας εμποδίσουν, και έτσι, δεν παραιτηθήκαμε ποτέ από τις προσπάθειες μας· ίσως, ο πειρασμός να ακολουθήσουμε  ένα χνάρι στο χώμα μας οδήγησε να εκμεταλλευτούμε ακόμη και μια τρύπα στο σύρμα, έναν γερμένο πάσσαλο, μια πέτρα για να μας βοηθήσει να εισέλθουμε ακόμη και με τις μύτες των δακτύλων μας στην ιστορία της ρωμαϊκής Κρήτης.