(. . .) Το παγόβουνο της παραδοσιακής διδασκαλίας, καρπός συνήθειας και τυποποίησης, αποτελεί τροχοπέδη για τον εκπαιδευτικό που αναζητά σύγχρονα σχήματα διδασκαλίας. Όπως στο φυσικό παγόβουνο η δύναμη και η αντίστασή του δεν είναι άμεσα ορατή, έτσι και στην περίπτωση της παραδοσιακής διδασκαλίας συνήθειες και πρακτικές που έχουν σταθεροποιηθεί με το χρόνο και επαναλαμβάνονται σε σταθερή βάση με προσήλωση στην τήρηση των τύπων λειτουργούν ως μηχανισμοί αντίδρασης στον εκσυγχρονισμό της διδασκαλίας. Πρόκειται για βαθιά ριζωμένες αντιλήψεις με πρακτικές, οι οποίες αποτελούν το πλαίσιο της καθημερινής δράσης. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]