ΠΡΩΤΗ ΠΡΑΞΗ, ΣΚΗΝΗ 1
Λονδίνο. Δρόμος.
(Μπαίνει ο Ριχάρδος, δούκας του Γκλώστερ)

ΡΙΧΑΡΔΟΣ
Τώρα ο χειμώνας της θλίψης μας
έγινε λαμπρό καλοκαίρι από τον ήλιο του Γιορκ·
κι όλα τα σύννεφα που καταπλάκωναν τον Οίκο μας
είναι θαμμένα στη βαθιά αγκαλιά του ωκεανού.
Τώρα τα μέτωπά μας είναι στολισμένα με στεφάνια νίκης,
τα φθαρμένα όπλα μας κρέμονται ως τρόπαια,
τα βλοσυρά, πολεμικά προσκλητήρια γίναν εύθυμα πανηγύρια
κι οι τρομερές πορείες μας χοροί ψυχαγωγίας.
Το ρυτιδωμένο μέτωπο του βλοσυρού πολέμου έχει ημερέψει:
και τώρα Αυτός, αντί να καβαλάει άλογο σιδερόφραχτο,
για να γεμίζει τρόμο τις καρδιές των φοβερών εχθρών,
κουνιέται και λυγιέται σε γυναικείο κοιτώνα,
στους ήχους ηδυπαθούς λαγούτου. Όμως εγώ
δεν είμαι πλασμένος για τέτοια τρελά παιχνίδια,
ούτε και ναρκισσεύομαι μπροστά σε λάγνους καθρέφτες·
εγώ είμαι πολύ κακοφτιαγμένος, μου λείπει το χάρισμα
του έρωτα, για να μπορώ να περπατήσω χαριτωμένα
μπροστά σε κάποια παιχνιδιάρα και προκλητική νεράιδα.
Εγώ είμαι στερημένος απ` αυτή την ωραία συμμετρία,
γιατί με γέλασε στις αναλογίες η δόλια φύση:
παραμορφωμένος, ατελής, πριν απ` την ώρα μου βγαλμένος
σ` αυτό τον κόσμο, μισοφτιαγμένος - τόσο σακατεμένος
κι άχαρος, που με γαυγίζουν τα σκυλιά όταν τα πλησιάζω.
Εγώ λοιπόν, σε τέτοιους μαλθακούς καιρούς ειρήνης,
δεν έχω άλλη διασκέδαση για να περνάω την ώρα μου,
παρά μονάχα να κοιτάω στον ήλιο τη σκιά μου
και να χλευάζω ο ίδιος την ασκήμια μου.
Έτσι, αφού είναι αδύνατον να γίνω κι εγώ εραστής
και να φχαριστηθώ ετούτο τον ανέμελο καιρό,
πήρα την απόφαση να γίνω αχρείος και κακός
και να μισώ τις μάταιες ηδονές της εποχής μας.
Συνωμοσίες έχω στήσει και σχέδια σατανικά
με προφητείες αβάσιμες, λιβέλους κι όνειρα, να προκαλέσω
μίσος θανάσιμο ανάμεσα στον αδελφό μου Κλάρενς
και στον βασιλιά· και αν ο βασιλιάς Εδουάρδος
είναι τόσο χρηστός και δίκαιος όσο εγώ είμαι πανούργος,
δόλιος και ύπουλος, σήμερα οπωσδήποτε ο Κλάρενς
θα βρεθεί στη φυλακή, για να εκπληρωθεί η προφητεία
ότι ο `Γ` είν` ο δολοφόνος των κληρονόμων του Εδουάρδου. . .