Δεδομένου ότι το αντικείμενο της ρητορικής είναι πάντοτε μια κρίση (τόσο στην περίπτωση του συμβουλευτικού όσο και στην περίπτωση του δικανικού λόγου), είναι ανάγκη να μη στρέφουμε την προσοχή μας μόνο στο πώς θα γίνει αποδεικτικός και πειστικός ο λόγος, αλλά και στο πώς ο ομιλητής α) θα παρουσιάσει τον εαυτό του να έχει κάποιες συγκεκριμένες ιδιότητες, και β) θα φέρει το ακροατήριό του σε μια συγκεκριμένη ψυχική κατάσταση. Τρία είναι τα πράγματα που κάνουν πειστικούς τους ρήτορες: η φρόνηση, η αρετή και η καλή διάθεση. [. . .]
[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]