Ο Νταίηβιντ Ραίημπ ανήκει στη νέα αμερικάνικη θεατρική οικογένεια. Είναι ο εκπρόσωπος της νέας Αμερικής που σιχάθηκε την παλιά. Το γράψιμό του αγγιζει  υψηλούς τόνους φαντασίας. Στο Ραβδιά και Κόκαλα η καθημερινή ζωή σ’ ένα μεσοαστικό σπίτι, οι ανούσιες ανέσεις, η τηλεόραση παίρνουν διαστάσεις τραγικές. Επιφανειακά ασχολείται με τον πόλεμο του Βιετνάμ, τον πιο βρόμικο πόλεμο της παγκόσμιας ιστορίας. Η κάθαρση όμως σ’ αυτήν τη σύγχρονη τραγωδία δεν θα έχει αφορμή τον πόλεμο, θα έχει αφορμή τη διάλυση της σύγχρονης αμερικάνικης οικογένειας. 
Ο τυφλός στρατιώτης που γυρίζει από το Βιετνάμ είναι το φρικτό σύμβολο της σύγχρονης μαρτυρικής γενιάς. Στο έργο πολλές φορές αυτό που φαίνεται δεν είναι παρά ένα συμβολικό προπέτασμα καπνού για να σ` αφήσει πια να δεις με τα φανταστικά σου μάτια αυτά που θα σου ξυπνήσουν νεκρές και ησυχασμένες σκέψεις. Το ξύπνημα είναι άγριο πολλές φορές, αμείλικτο, χωρίς έλεος.