«Όλα θα ήταν μια χαρά άμα είχα μια καλύτερη μόρφωση. . . Ή αν ήμουνα όμορφη. Εντάξει, μη ζητάμε τόσα πολλά. Ας πούμε, αν έχανα πέντε κιλά περίπου. Για άκου, Στέησυ, στα τριάντα εννιά σου, μετά από τέσσερα παιδιά, μην περιμένεις να είσαι σαν συλφίδα. Μπορεί να μη γίνεται, αλλά δεν υπάρχει δικαιολογία για την περιφέρειά μου. Μακάρι να ζούσα σε καμιά χώρα απ` αυτές που έχουν πέραση οι φαρδυκάπουλες γυναίκες. Όλα θα φτιάξουν άμα μεγαλώσουν λιγάκι τα παιδιά. Θα είμαι πιο ελεύθερη. Ελεύθερη για ποιο πράγμα; Μα τι σκατά σου συμβαίνει, τέλος πάντων; Όλα είναι μια χαρά. Τα πάντα είναι μια χαρά.» Η Στέησυ Μακάιντρα φλέγεται - να ξεφύγει από τις σκιές της ύπαρξής της σε μια πιο πλούσια ζωή, να ανακτήσει λίγο από το πάθος που αμυδρά θυμάται ότι είχε στο παρελθόν. Τα «Πύρινα όνειρα» είναι ένα ασυνήθιστο μυθιστόρημα για μια γυναίκα που έχει τέσσερα παιδιά, ένα δουλευταρά αλλά ελάχιστα διαχυτικό σύζυγο, μια αδελφή γεροντοκόρη και τη μόνιμη πεποίθηση ότι η ζωή έχει κάτι παραπάνω να της προσφέ-ρει από τη βαρετή ρουτίνα που ζει καθημερινά. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]