Γιατί ο Πλάτων έγραψε τον Πρωταγόρα; Πρόκειται, αν σταθούμε στον τίτλο, για κείμενο αφιέρωμα· κείμενο αναφοράς στον αρχαίο σοφιστή. Ο πλατωνικός προσκεκλημένος δεν εμφανίζεται άμεσα. Τον μνημονεύει ο Σωκράτης, που μιλά για τη συνάντησή του με το σοφιστή σε κάποιο φίλο. Ο Πλάτων γίνεται κομιστής των αναμνήσεων, η τρίτη στη σειρά φωνή, που απηχεί την πρωταγόρεια λαλιά. Ποιος, όμως, ο σκοπός του συγγραφέα; Και, μάλιστα, γιατί διάρθρωσε έτσι το έργο του αυτό, το δράμα με πρωταγωνιστή τον ευφυή σοφιστή; Γιατί τυχαία τα πρόσωπα, η υπόθεση και η σκηνοθεσία δεν είναι. Ούτε οι ιδέες βεβαίως, τα θέματα της συζήτησης. Τα τελευταία, με τις συνεχείς ανατροπές των θέσεων και τις αδιέξοδες συγκρούσεις των επιχειρημάτων μοιάζουν να υποβιβάζονται, να υπονομεύεται η σοβαρότητα με την οποία οι συζητητές, οι ακροατές, οι τότε και οι τώρα, έχουν τη διάθεση να τα αντιμετωπίσουν. Μήπως, όμως, αυτό δεν κάνει συχνά ο Πλάτων; Τόσο εξουθενωτικά αγκιστρώνει το λόγο των πρωταγωνιστών του στη λέξη, στη γλωσσική ανάλυση των πτυχών που προκύπτουν του ζητήματος, που η φιλοσοφικότητα ασθμαίνει μοιάζει ιδιότροπο προσδοκώμενο ή επισφαλής στάση, που διαρκώς μετατοπίζεται, λοξοδρομώντας και υποχωρώντας. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]