Στο βιβλίο αυτό περιλαμβάνονται επτά αυτόνομα μελετήματα γύρω από έναν συνεκτικό ιστό: την κοινή τους ενασχόληση με λογοτεχνικά πρόσωπα και προσωπεία. Τα πρόσωπα που εξετάζονται είναι σχεδόν στο σύνολό τους ετερόκλητα, καθώς η ύπαρξή τους συνδέεται με διαφορετικές ποιητικές ιδιοσυγκρασίες, μορφολογικές επιδιώξεις και ιδεολογικά ζητούμενα. (. . .) Ειδικότερα παρουσιάζονται και ερμηνεύονται τα προσωπεία που εφευρίσκουν, οικειοποιούνται ή κατασκευάζουν οι εξεταζόμενοι ποιητές προκειμένου να καλύψουν συγκυριακές κυρίως ανάγκες της ποιητικής τεχνικής και της γλώσσας τους. Τα προσωπεία του Σεφέρη και του Εγγονόπουλου συνδέονται κυρίως με την έννοια και τη λειτουργία της ποιητικής συνείδησης κατά την περίοδο της λογοτεχνικής τους διαμόρφωσης, σε αντίθεση με τα προσωπεία των μεταπολεμικών ποιητών που άλλοτε εξωτερικεύουν τη βασανιστική υπαρξιακή αγωνία των επιζώντων και άλλοτε επικαλύπτουν την τραυματική ή αλλοτριωμένη αίσθηση της δημόσιας κοινωνικής τους θέσης.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]