Το βιβλίο αυτό αναφέρεται στην τοπογραφία και την εξέλιξη της αρχιτεκτονικής των μνημείων της προϊστορικής Κρήτης που χρονολογούνται από τη νεολιθική εποχή μέχρι και τους νεοανακτορικούς χρόνους δηλ. από το 7000-1400 π.Χ. περίπου. Εξετάζει τα οικοδομικά υλικά, τις τεχνικές οικοδόμησης και τις βασικές αρχές που διέπουν την αρχιτεκτονική των κτηριακών καταλοίπων. Αναλύονται τόσο η οικιστική αρχιτεκτονική (οικισμοί, μεμονωμένα κτίσματα, ανάκτορα και επαύλεις) όσο και τα ιερά και οι νεκροπόλεις. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στη σημασία και λειτουργία των κτηρίων με βάση τα αρχαιολογικά δεδομένα. Απευθύνεται κυρίως στους φοιτητές της αρχαιολογίας αλλά κάλλιστα μπορεί να προσελκύσει και την προσοχή του ευρύτερου κοινού, στα ενδιαφέροντα του οποίου εντάσσονται παρόμοια θέματα. Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια συνθετική εργασία με στόχο να καλύψει το κενό που υπήρχε στην ελληνική βιβλιογραφία σχετικά με το ζήτημα αυτό.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]