Ένας ευφυής πολυμήχανος και οξυδερκής ευγενής, ο αρχιδούκας της Αυστρίας Λουδοβίκος Σαλβατόρ και ένας βλαστός της Ζακύνθου ο ποιητής μας Σαράντης Α. Αντίοχος γεννημένος στο Μαχαιράδο μας προσφέρουν την οπτική λεκτική - ηχητική πανδαισία στο παρόν αφιέρωμα "Πρελούντια για τη Ζάκυνθο".

Ο ποιητής μας Ζακυνθινός ο οποίος ζει στην ξενιτιά, έχει στην ψυχή του τη νοσταλγία για τη μέρα της επιστροφής στην πατρίδα (Νόστιμον Ήμαρ, Οδύσσεια α-9).

0 μέγιστος ποιητής της ανθρωπότητας, ο ποιητής του Αιγαίου πελάγους, ο Όμηρος, γράφει πριν 3.000 χρόνια για τη νοσταλγία του Οδυσσέα να επιστρέψει στην Ιθάκη (και καπνόν αποθρώσκοντα, Οδύσσεια α-58). Λέει για τον Επτανήσιο Οδυσσέα από το Ιόνιο Πέλαγος που έλειψε στην ξένη γη. Μιλάει για το γείτονά μας (ημών των Ζακυνθινών).

Έχουμε να θαυμάσουμε τις φωτογραφίες της Ζακύνθου (1900-1902) που φρόντισε ο Λ.Σ. ίσως μήνες ή έτη φωτός από τη στιγμή της λήψης τους.

Έχουμε να απολαύσουμε τσι "φωτίες" και τα μαντζέτα του ποιητή μας σταλμένα με αγάπη από την ξένη γη. Οι γραπτοί κώδικες - η ελληνική γραφή και η γλώσσα (η ψυχή μας) μας έρχονται "φίλεμα" από τον ποιητή μας προς τέρψη της ψυχής μας (νους ωρά και νους ακούει).

Τι είναι η ζωή μας; Ήχοι, εικόνες, μυρωδιές, γεύσεις, επαφή. Εδώ ο ποιητής μας όλα αυτά μας τα τρατάρει με τα ποιήματά του.

Οι συνειρμοί μας θ` ανοίξουν τον κόσμο μας και την καρδιά μας όπως η χορδή της κιθάρας που πάλλεται και γεμίζει το χώρο μελωδίες.

Παίξε μας ποιητή Ζακυνθινέ από την ξένη τους σκοπούς σου να φρεσκάρουμε και ν` αναστήσουμε τις μνήμες μας όπως όταν μυρίζουμε ένα μανουσάκι -τον καπνό από χόρτα που καίγονται- την κερήθρα με το μέλι και όταν ακούμε τον χαρμόσυνο ήχο από τσι καμπάνες τσι "Αγίας" Μαύρας.

(από τον πρόλογο του εκδότη)