`Ήμουν στο Πορτ-Σουδάν όταν πληροφορήθηκα το θάνατο του Α. Τα απρόοπτα του ταχυδρομείου σ` αυτά τα μέρη φρόντισαν ώστε η είδηση να φτάσει σ` εμένα κάμποσο καιρό αφότου ο φίλος μου είχε φύγει από τη ζωή. Ένας ρακένδυτος υπάλληλος, παραμορφωμένος από τη λέπρα, μ` ένα μεγάλο μαύρο περίστροφο που η λαβή του ήταν δεμένη στη ζώνη του με τη λωρίδα ενός μαστιγίου από πλεγμένο δέρμα βούβαλου, μου παρέδωσε το γράμμα προς το τέλος της μέρας. [. . .] `Όπως συνέβαινε με όλους όσοι επιβίωναν στην πόλη, το βασικό επάγγελμά του ήταν οι δολοφονίες και οι εκβιασμοί. Το πώς έφτασε στα χέρια του ο φάκελος, δεν το γνωρίζω. Ίσως και να τον έκλεψε απευθείας απ΄ το Θάνατο`. Στο Πορτ - Σουδάν, στις όχθες της Ερυθράς Θάλασσας, όπου ασκεί τα συγκεχυμένα καθήκοντα του λιμενάρχη, ο αφηγητής μαθαίνει την αυτοκτονία ενός νεανικού του φίλου, του Άλφα. Εικοσιπέντε χρόνια νωρίτερα, στο Παρίσι του `68, οι δύο τους είχαν ονειρευτεί έναν κόσμο πιο δίκαιο, πιο περιπετειώδη, πιο ποιητικό. Αφότου εξαντλήθηκαν οι μεγάλες προσδοκίες, ο ένας, ο Άλφα, έγινε συγγραφέας, ενώ ο άλλος διάλεξε την εξορία της θάλασσας και της Αφρικής: δύο μορφές άρνησης του κόσμου έτσι όπως έγινε. Ο αφηγητής αποφασίζει να επιστρέψει στη Γαλλία με σκοπό να ερευνήσει τα όποια ίχνη άφησε πίσω του ο φίλος του, στον οποίο διαβλέπει μια άλλη όψη του εαυτού του. Ανασυστήνει την αιτία της κατάπτωσης και του χαμού του: το τέλος μιας ερωτικής ιστορίας με μια πολύ νέα γυναίκα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]