(...) Είχε ένα touch με τους σταρ, τους έκανε να χαλαρώνουν και να κοιτάζουν τον φακό χωρίς φόβο, κάπως κατάφερνε να βγάλει από μέσα τους ένα στοιχείο παιδικότητας ή αθωότητας, πρόκλησης ή ιδιοφυΐας, που δεν γίνεται να εκφραστεί με λέξεις. (...) Έβλεπα τους σταρ να ξεδιπλώνονται χωρίς να το καταλαβαίνουν και είναι πολύ γοητευτικό αυτό· δεν ξέρουν ότι ξεδιπλώνονται, νομίζουν ότι απλώς ποζάρουν, ότι στέκονται μπροστά στο φόντο για άλλο ένα πορτρέτο χωρίς να αποκαλύπτουν τίποτα. Υποτίθεται ένας φωτογράφος έχει κάποια μυστήρια σχέση με αυτούς που φωτογραφίζει, αλλά νομίζω ότι είναι κάπως σαν μαγικός καθρέφτης που διαφοροποιεί την εικόνα: αυτό που βλέπει ο Γιώργος, δεν είναι πάντα το ίδιο μ` αυτό που βλέπει ο φωτογραφιζόμενος στον καθρέφτη, γιατί ο καθρέφτης του Γιώργου είναι λίγο jazz. Πάντα ήταν. (...)

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]