Το πολύπτυχο, ανέκδοτο αυτοβιογραφικό κείμενο, αποκαλύπτει πολλές άγνωστες πτυχές του ανθρώπου αλλά και του δημιουργού Γ. Θέμελη, με μια διάθεση εξομολογητική αλλά μαζί και μ` ένα λόγο που θυμίζει παραλήρημα. . . `Τα καράβια που χάνονται, πρέπει να ξέρεις, δε χάνονται . . . Είναι μια λίμνη, μια μαγεμένη λίμνη, μεγάλη σαν θάλασσα. Κάθε καράβι που χάνεται αράζει εκεί φρεσκοβαμμένο, με καινούργια πανιά και ξάρτια, σα να βγήκε τώρα μόλις απ` τα σκαριά. Σμίγουν εκεί μέσα όλα τα σκάφη κι αρχίζουν, μωρέ γυιέ μου, τα παλιά τους τα ταξίδια. Άμα χαθεί η λίμνη θα `ρθουν τα σωτέλεια. . . Όσο υπάρχει η λίμνη, δεν χάνεται τίποτα! Τίποτα!`

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]