Η πολυπολιτισμικότητα είναι το κυρίαρχο φαινόμενο της εποχής μας. Όλες οι κοινωνίες αναζητούν τρόπους για να εξασφαλίσουν την αρμονική συμβίωση διαφορετικών ταυτοτήτων και πολιτισμικών ιδιαιτεροτήτων. Κάτω από το πρίσμα της πολιτισμικής ανθρωπολογίας και της ανθρώπινης οικολογίας εξετάζονται η σημερινή ποικιλότητα πολιτισμών και οι κυριότερες διαστάσεις της πολιτισμικής ταυτότητας.
Ταυτότητες φυλετικές, εθνικές και «έθνικ», όπου μέσα από τη βιολογική ενότητα του ανθρώπινου είδους, που συνεχώς αποκαλύπτεται από την παλαιοανθρωπολογία και τη βιολογία, αναδεικνύεται το πλήθος των ιστορικών εθνικών παραδόσεων και των μαχητικών εθνοτικών διεκδικήσεων.
Ταυτότητες έμφυλες, όπου οι φεμινιστικές διεκδικήσεις βρίσκονται αντιμέτωπες με τα μεγάλα προβλήματα της γυναικείας κατάστασης το 2002, ενώ τα εθνογραφικά και τα κοινωνιολογικά παραδείγματα αμφιφυλίας μας πληροφορούν για την παγκοσμιότητα των φαινομένων.
Ταυτότητες γλωσσικές, που υποχρεώνονται να συμβιβαστούν με την παγκοσμιοποίηση δύο ή τριών κυρίαρχων γλωσσών, όταν εκατοντάδες γλώσσες, που η καθεμιά τους εκφράζει ένα πρωτότυπο πολιτισμό, κινδυνεύουν να εξαφανιστούν και που οι μεγάλες ιστορικές γλώσσες τις ανθρωπότητας αναζητούν τρόπους για να αξιοποιήσουν τις νέες τεχνολογίες.
Ταυτότητες θρησκευτικές, τέλος, που είναι άλλοτε οικουμενικές και άλλοτε εθνικές, αλλά όλες αντιμετωπίζουν τα προβλήματα του φονταμενταλισμού και της μισαλλοδοξίας.
Τελικά διαπιστώνεται ότι η δυναμική της πολυπολιτισμικότητας πιέζει τις κοινωνίες μας να εξελιχθούν, περνώντας από το στάδιο της κοινωνίας των μαζών στο στάδιο της κοινωνίας των πολιτισμών και των πολιτισμικών ομάδων.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]