Τούτο το δοκίμιο καταδεικνύει με σαφήνεια τη γενεσιουργό δράση της ελληνικής πολυθεΐας, καρπός της οποίας υπήρξε το θαύμα της παγκόσμιας ιστορίας που ονομάζεται Ελληνικός Πολιτισμός. Η δημοσίευσή του κρίθηκε αναγκαία διότι σε μια εποχή όπου προβάλλεται κατά κόρον - άλλοτε με ειλικρίνεια και άλλοτε με δολερή υποκρισία - ο θαυμασμός προς όλες τις όψεις του Ελληνικού Πνεύματος, συνεχίζει να περιφρονείται σκόπιμα η πηγή αυτού του πνεύματος, η Ελληνική Πολυθεΐα, ώστε να μη θιγούν οι εκπρόσωποι και τα συμφέροντα της δεσπόζουσας μονοθεϊστικής θρησκείας. Αλλά η Ελληνική Πολυθεΐα και η Ελληνική Αθεΐα δεν είχαν, ούτε έχουν, ούτε πρόκειται να έχουν κάποια σχέση με την δεσπόζουσα - και στην Ελλάδα -μονοθεϊστική θρησκεία. Η πρώτη και η δεύτερη γεννούν την ελευθερία, τη δημοκρατία και τη φιλοσοφία, ενώ η τρίτη τον σκοταδισμό, τον -ψυχαναγκασμό και τους διωγμούς της γνώσης προς όφελος των αυτόκλητων `πνευματικών` ηγετών και... ποιμένων. Ποιμένες όμως χρειάζονται μόνον τα πρόβατα. Κι αυτά τον έχουν. Είναι ο Μέγας Παν. Αντίθετα οι ελεύθερα σκεπτόμενοι άνθρωποι δεν είναι πρόβατα για να υποκλίνονται εμπρός σε χρυσοποίκιλτους ή ακαδημαϊκούς ποιμένες. Αναζητούσαν, αναζητούν και θα αναζητούν την ουσία των πραγμάτων και όλα όσα ανακάλυψαν κατά το παρελθόν και πρόκειται να ανακαλύψουν εις το μέλλον θα πηγάζουν πάντοτε από την αστείρευτη πηγή της ελληνικής κοσμοαντίληψης, την στοιχειακή, η οποία θεμελιώνεται επάνω στις φυσιολατρικές αρχές της Εθνικής των Ελλήνων Θρησκείας. Είναι αδύνατον να ονειρευτεί κανείς το μέλλον - το καλύτερο μέλλον - βασισμένος επάνω στα ψέματα. Μετά την κατάρρευση τόσων και τόσων ιδεολογιών και ιδεολογημάτων, η Θεά Ανάγκη οδηγεί και πάλι την Ανθρωπότητα προς την πηγή της κάθε αλήθειας: την Ελληνική Φιλοσοφία. Και τούτο το βιβλίο υπενθυμίζει ότι Πηγή και η προϋπόθεση για την γέννηση και την ανάπτυξη της ελληνικής φιλοσοφίας ήταν, είναι και θα είναι η χιλιοπεριφρονημένη και κατασυκοφαντημένη πολυθεϊστική Εθνική των Ελλήνων Θρησκεία.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]