Ο δεύτερος τόμος των δισεβδομαδιαίων πολιτικών σχολίων παρακολουθεί την ελληνική επικαιρότητα στη διάρκεια μιας κρίσιμης χρονιάς: χρονιάς που έκρινε την αδυναμία των πολιτικών δυνάμεων της χώρας να αυτό-ανανεωθούν, να ανασυγκροτήσουν τον πολιτικό τους λόγο, να αποτινάξουν την παλαιοκομματική νοοτροπία της υποταγής σε ευτελείς σκοπιμότητες επανεκλογής και μόνο.
Μετά την παταγώδη αποτυχία διαχείρισης του λαϊκού αιτήματος της `αλλαγής`, ή ακόμα τραγικότερη καπηλεία του αιτήματος της `κάθαρσης` και της `ετοιμότητας` για `νέες ιδέες`. Τα δυο μεγάλα ελληνικά πολιτικά κόμματα αυτοχειριάζονται θεληματικά, μέσα σε μια πρωτοφανή κρίση ανθρώπινης ανεπάρκειας, πολιτικής ατολμίας, ευτέλειας μυωπικών σκοπιμοτήτων.
Και πάλι θετικά το βιβλίο οικοδομεί κριτήρια ερμηνείας του φαινομένου της πολιτικής αυτοχειρίας. Βυθομετρεί το κενό απουσίας εκείνης της ρεαλιστικής ελληνικότητας που θα μπορούσε να ανακόψει τη συνεχιζόμενη θανατηφόρα έκπτωση στον μεταπρατισμό, τον ηροστράτειο λαϊκισμό, τη χρεοκοπία των καλύτερων προθέσεων.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]