(. . .) Η Ρωσία περνά μετά το 1991 μία σκληρή περίοδο μετάβασης. Οι επιλογές της πρώτης περιόδου συνετέλεσαν ώστε η πολιτική να ταυτισθεί με ένα καθεστώς που δεν στήριξε την κοινωνία, αλλά μόνο τα συμφέροντα της νέας άρχουσας τάξης, οδηγώντας τη χώρα στην υπανάπτυξη και την εξαθλίωση. Η περίοδος Πούτιν γεννά ελπίδες και προσδοκίες, οι οποίες, παρά την αντίδραση για την οικοδόμηση ενός συγκεντρωτικού καθεστώτος, ενισχύονται από τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής, αφού η χώρα αποκτά ξανά ισχυρή θέση στο εξωτερικό ενισχύοντας ταυτόχρονα την ανάπτυξη στο εσωτερικό. Το επόμενο χρονικό διάστημα αποτελεί κρίσιμο ορόσημο για τη χώρα και μέχρι να αποδειχθεί εάν η Ρωσία μπορεί να ξαναγίνει η πρωταγωνίστρια στο διεθνές περιβάλλον, ικανή να ξεπερνά τα εσωτερικά της προβλήματα και αντιθέσεις.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]