Παρίσι, 29 Μαρτίου 1938: Ο Περουβιανός Καίσαρ Βαλιέχο, ο μεγαλύτερος ποιητής της ισπανικής γλώσσας στον εικοστό αιώνα, και ίσως ο πιο ανθρώπινος, άπορος, ανέστιος, ξεψυχά σε μια κλινική, βαθιά τραυματισμένος από τα μαρτύρια του βίου του. Έκτοτε, η πρωτοποριακή ποίησή του θα στεφανώσει τον ίδιο, την πατρίδα του και τη γλώσσα του. Για τον ίδιο, βέβαια, ήταν αργά. Για όλους εμάς, τους ακόμα ζωντανούς, η ευκαιρία να τον γνωρίσουμε - επιτέλους.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]