Οι άντρες που κρατούνται στον Κόλπο του Γκουαντάναμο περνούν τις μέρες τους στην απομόνωση, καταδικασμένοι χωρίς δίκαιη δίκη, ενώ πολλοί υφίστανται βασανιστήρια. Κι όμως, κάποιοι βρίσκουν καταφύγιο στην ποίηση κι έτσι, μέσα από αυτόν το μικρό τόμο, μπορούμε να ακούσουμε τις φωνές τους και να νιώσουμε τα βαθύτερα συναισθήματα τους.
Από το 2002 μέχρι σήμερα, τουλάχιστον 775 άντρες κρατούνται στο αμερικανικό στρατόπεδο αιχμαλώτων στον Κόλπο του Γκουαντάναμο (Κούβα). Σύμφωνα με τα στοιχεία του αμερικανικού Υπουργείου Άμυνας, λιγότεροι από τους μισούς κατηγορούνται για κάποια εχθρική ενέργεια κατά των Ηνωμένων Πολιτειών ή των συμμάχων τους. Σε εκατοντάδες άλλες περιπτώσεις ακόμη και οι συνθήκες της αρχικής τους κράτησης αμφισβητούνται.
Η συλλογή αυτή δίνει φωνή στους αιχμαλώτους. Χάρη στις ακούραστες προσπάθειες εθελοντών δικηγόρων, οι οποίοι υπέβαλαν για έλεγχο κάθε στίχο στο Πεντάγωνο, αυτό το βιβλίο συμπεριλαμβάνει είκοσι δύο ποιήματα δεκαεπτά κρατουμένων, οι περισσότεροι απ` τους οποίους κρατούνται ακόμη στο Γκουαντάναμο, καταδικασμένοι σε νόμιμη λήθη.
Αν, όπως είτε η Ωντρ Λορντ, η ποίηση διαμορφώνει την ποιότητα του φωτός μέσα στο οποίο διασφαλίζουμε τις ελπίδες και τα όνειρα μας έναντι της επιβίωσης και της αλλαγής, αυτοί οι στίχοι -πολλοί απ` τους οποίους αρχικά γράφηκαν με οδοντόπαστα ή χαράκτηκαν με βότσαλα σε κύπελλα από αφρώδες πλαστικό, για να δοθούν κρυφά στους δικηγόρους- αποτελούν την πιο στοιχειώδη μορφή τέχνης.
[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]