Η Παγκόσμια Ακαδημία Πολιτισμών, με πρόεδρο τον Ελί Βίζελ (βραβείο Νόμπελ ειρήνης), διοργανώνει κάθε χρόνο ένα διεθνές Φόρουμ, στο οποίο τα μέλη της Ακαδημίας και ειδικοί σε διάφορους τομείς ασχολούνται με ένα θέμα της κοινωνίας μας. Θέτοντας το ερώτημα «Ποια παγκοσμιοποίηση;», η Ακαδημία επέλεξε να προβληματιστεί πάνω σε ένα ζήτημα που συχνά γίνεται αφορμή για επιπόλαιες εκτιμήσεις. Στη διάρκεια των εργασιών ήρθαν στην επιφάνεια αρκετά σημαντικά ζητήματα: Η παγκοσμιοποίηση δεν είναι καινούργιο φαινόμενο στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ούτε βέβαια συνίσταται στην απλή ευθυγράμμιση με τις δυτικές αξίες και μεθόδους, και ιδίως τις αμερικανικές. Καθ` όλη τη διάρκεια της ιστορίας, παρατηρούνται ισχυρές αλληλεπιδράσεις μεταξύ λαών και πολιτισμών, και η σύγχρονη παγκοσμιοποίηση αποτελεί μέρος αυτής της παράδοσης. Η παγκοσμιοποίηση δεν είναι τραγωδία. Χάρη σε αυτήν, η ανθρωπότητα πλούτισε από επιστημονική, τεχνολογική, ανθρωπιστική και πολιτιστική άποψη. Ένα από τα κρίσιμα προβλήματα είναι πως θα επιτευχθεί μια πιο δίκαιη κατανομή των καρπών της παγκοσμιοποίησης μεταξύ των πλούσιων και των φτωχών χωρών, καθώς και μεταξύ των διαφόρων κοινωνικών ομάδων μέσα στα ίδια τα έθνη. Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε τα προβλήματα που δημιουργεί η σύγκρουση των ηγεμονικών βλέψεων των κυρίαρχων χωρών με το οικουμενικό δικαίωμα στην ανάπτυξη. Η οργάνωση και ο έλεγχος της παγκοσμιοποίησης είναι η αναγκαία απάντηση στις ανησυχίες που εγείρει αυτό το φαινόμενο. Ο κόσμος έχει αλλάξει από την εποχή των συμφωνιών του Μπρέτον Γουντς. Θα πρέπει λοιπόν να αναζητηθεί μια πολιτικά υπεύθυνη λύση στα προβλήματα της διεθνούς ρύθμισης, της απελευθέρωσης και της διαφύλαξης των πολιτιστικών ταυτοτήτων.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]