Στο τέλος του 20ού αιώνα και σε απόσταση αναπνοής από τον επόμενο, η ενωμένη Ευρώπη, οικοδόμημα μεταπολεμικό, βρίσκεται αντιμέτωπη με την πρόκληση της προσαρμογής της στα νέα παγκόσμια δεδομένα. Ένας κόσμος χωρίς σύνορα, χωρίς διαχωριστικές γραμμές, ασφαλιστικές δικλείδες, προστατευτική μεμβράνη, χωρίς τελικά τις βεβαιότητες του `τείχους` απειλεί την ευημερία και το πολιτισμικό της μοντέλο. Από τον τρόπο αντίδρασής της θα εξαρτηθεί η επιβίωσή της σ` έναν κόσμο πολύ πιο ανταγωνιστικό και άναρχο. Υπάρχουν δύο επιλογές: ή επιλέγει η Ευρωπαϊκή Ένωση την περιχαράκωσή της στα κεκτημένα και τη μετατροπή της σε `φρούριο` ή συλλαμβάνονται τα μηνύματα των καιρών αποδέχεται την πρόκληση της εποχής και επιδιώκει να γίνει συν-διαμορφώτρια του κόσμου που αλλάζει. Μπορεί λοιπόν στις νέες συνθήκες το ευρωπαϊκό μοντέλο να παραμείνει αλώβητο; Σε ποιες αλλαγές θα πρέπει η Ευρώπη να προχωρήσει για να μην απολέσει την προνομιακή θέση που έχει κατακτήσει στον παγκόσμιο συσχετισμό δυνάμεων; Πώς θα συγκεράσει τους ανταγωνισμούς που εκδηλώνονται στους κόλπους της; Πώς θα αποκτήσει πολιτική οντότητα;

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]