(...)Το Πήλιο είναι ένα βουνό στα μέτρα του ανθρώπου. Συχνά κάνω την σκέψη ότι η ισορροπία προκύπτει και από ένα άλλο παράγοντα. Το πηλιορείτικο τοπίο συνδυάζει με σοφό και σπάνιο τρόπο αρσενικά και θηλυκά στοιχεία. Οι ακτές του Αιγαίου, αλλού αδρές, βραχώδεις, και αλλού αμμουδερές, άλλοτε φουρτουνιασμένες, επικίνδυνες και άλλοτε γαλήνιες, αλλά πάντα τόσο συναρπαστικές, συμπληρώνονται τέλεια από τις υγρές, καταπράσινες, οργιαστικής βλάστησης, απότομες πλαγιές που καταλήγουν σ’ αυτές. Από την άλλη, η πλευρά του Παγασητικού, μια μεγάλη αγκαλιά με πολλές μικρότερες ασφαλείς αγκαλίτσες, με τρυφερές καμπυλόγραμμες πλαγιές γύρω τους και τους ελαιώνες να μπαίνουν στη θάλασσα. Και η κορυφογραμμή γυμνή, χωρίς αιχμές αυτή. Η ομορφιά του Πηλίου δε σε αγριεύει, δε σε εκμηδενίζει, δε βάζει σε δοκιμασία τα όριά σου. (...) Ο Μιχάλης Πόρναλης επιχειρεί, με τις εκατόν εξήντα περίπου φωτογραφίες που ακολουθούν, μια ολοκληρωμένη πρόταση για την προσέγγιση της περιοχής, αποτέλεσμα πολύχρονης περιδιάβασης και βαθιάς γνωριμίας και επικοινωνίας με την κάθε γωνιά της. Το Πήλιο του Θεού. Το Πήλιο των ανθρώπων. Το Πήλιο του δάσους. Το Πήλιο του χωριού. Το Πήλιο των αιώνων. Το Πήλιο του σήμερα. Το Πήλιο των τεσσάρων εποχών. Το Πήλιο της συγχρονίας και της διαχρονίας, της κάθε μέρας και της κάθε ώρας. Το Πήλιο της σαγήνης... Εκατόν εξήντα ευαίσθητα αποτυπώματα στιγμών μοναδικών, που αναδεικνύουν την ιδιαιτερότητά του και ανακαλύπτουν προσεκτικά κρυμμένες πλευρές της. Στιγμών μοναδικών, αφού η κάθε στιγμή και το κάθε βλέμμα είναι ανεπανάληπτα.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]